پشت فولاد مذاب در کوره های بلند و شیشه درخشان در کوره ها، یک قهرمان ناشناخته صنعت مدرن نهفته است - مواد نسوز. این مواد تخصصی، ستون فقرات فرآیندهای با دمای بالا را تشکیل می دهند و پایداری را در شرایط شدیدی که مواد معمولی را از بین می برد، حفظ می کنند.
مواد نسوز، مواد غیر آلی و غیر فلزی هستند که برای مقاومت در برابر دماهای بالای 1000 درجه فارنهایت (538 درجه سانتیگراد) طراحی شده اند، و مواد نسوز با درجه بالا در برابر دماهای بیش از 2876 درجه فارنهایت (1580 درجه سانتیگراد) مقاومت می کنند. آنها یکپارچگی ساختاری خود را در معرض فلزات مذاب، گازهای خورنده و چرخه های حرارتی سریع حفظ می کنند.
این مواد دارای خواص منحصر به فردی هستند که آنها را ضروری می کند:
استفاده از مواد نسوز به 3000 سال قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که سرامیک های ابتدایی از مواد خاکی پایه استفاده می کردند. عصر آهن (1200 قبل از میلاد) پیشرفت های قابل توجهی را به خود دید، زیرا فناوری های ذوب به پوشش کوره های پیچیده تری نیاز داشتند.
قرن 18 تغییرات دگرگون کننده ای را به همراه داشت، با جایگزینی زغال چوب با کک در کوره های بلند، که به فرمولاسیون های نسوز جدیدی نیاز داشت. ترکیبات سیلیس، منیزیا و دولومیت متصل به قیر به عنوان اجزای حیاتی ظاهر شدند.
قرن بیستم شاهد ظهور مواد نسوز مهندسی شده، از جمله ترکیبات کاربید سیلیکون و فرمولاسیون های آلومینا با خلوص بالا بود. دهه های اخیر شاهد توسعه مواد نسوز نانوساختار و خود ترمیم شونده بوده است.
مواد نسوز اجزای حیاتی را در کوره های بلند (تولید آهن)، کوره های اکسیژن پایه (فولادسازی) و کوره های قوس الکتریکی (بازیافت ضایعات) تشکیل می دهند. آنها همچنین تولید فلزات غیر آهنی از جمله آلومینیوم، مس و روی را امکان پذیر می کنند.
کوره های سیمان، مخازن ذوب شیشه و کوره های پخت سرامیک همگی به پوشش های نسوز تخصصی متکی هستند. هر کاربرد به خواص مواد منحصر به فردی نیاز دارد تا در برابر شرایط حرارتی و شیمیایی خاص مقاومت کند.
تاسیسات تولید برق از مواد نسوز در سیستم های دیگ بخار، گازسازها و نیروگاه های تبدیل زباله به انرژی استفاده می کنند. فناوری های نوظهور انرژی پاک همچنان نوآوری های نسوز را هدایت می کنند.
تحقیقات مداوم بر بهبود مقاومت در برابر شوک حرارتی، محافظت در برابر خوردگی و استحکام مکانیکی در دماهای بالا متمرکز است. مواد مهندسی شده با نانو به ویژه برای کاربردهای شدید امیدوارکننده هستند.
این صنعت در حال توسعه فرمولاسیون های سازگار با محیط زیست با کاهش اثرات زیست محیطی از طریق محتوای بازیافتی و روش های تولید کم مصرف است.
فناوری های نوظهور شامل پوشش های خود نظارتی با حسگرهای تعبیه شده و مواد خود ترمیم شونده است که قادر به ترمیم آسیب های حرارتی در حین کار هستند.
از آنجایی که فرآیندهای صنعتی محدودیت های دما را افزایش می دهند و مقررات زیست محیطی سخت تر می شوند، مواد نسوز همچنان به تکامل خود برای پاسخگویی به این چالش ها ادامه خواهند داد. نقش آنها در فعال کردن تولید مدرن امروزه به اندازه کوره های فلزکاری باستانی حیاتی است.
پشت فولاد مذاب در کوره های بلند و شیشه درخشان در کوره ها، یک قهرمان ناشناخته صنعت مدرن نهفته است - مواد نسوز. این مواد تخصصی، ستون فقرات فرآیندهای با دمای بالا را تشکیل می دهند و پایداری را در شرایط شدیدی که مواد معمولی را از بین می برد، حفظ می کنند.
مواد نسوز، مواد غیر آلی و غیر فلزی هستند که برای مقاومت در برابر دماهای بالای 1000 درجه فارنهایت (538 درجه سانتیگراد) طراحی شده اند، و مواد نسوز با درجه بالا در برابر دماهای بیش از 2876 درجه فارنهایت (1580 درجه سانتیگراد) مقاومت می کنند. آنها یکپارچگی ساختاری خود را در معرض فلزات مذاب، گازهای خورنده و چرخه های حرارتی سریع حفظ می کنند.
این مواد دارای خواص منحصر به فردی هستند که آنها را ضروری می کند:
استفاده از مواد نسوز به 3000 سال قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که سرامیک های ابتدایی از مواد خاکی پایه استفاده می کردند. عصر آهن (1200 قبل از میلاد) پیشرفت های قابل توجهی را به خود دید، زیرا فناوری های ذوب به پوشش کوره های پیچیده تری نیاز داشتند.
قرن 18 تغییرات دگرگون کننده ای را به همراه داشت، با جایگزینی زغال چوب با کک در کوره های بلند، که به فرمولاسیون های نسوز جدیدی نیاز داشت. ترکیبات سیلیس، منیزیا و دولومیت متصل به قیر به عنوان اجزای حیاتی ظاهر شدند.
قرن بیستم شاهد ظهور مواد نسوز مهندسی شده، از جمله ترکیبات کاربید سیلیکون و فرمولاسیون های آلومینا با خلوص بالا بود. دهه های اخیر شاهد توسعه مواد نسوز نانوساختار و خود ترمیم شونده بوده است.
مواد نسوز اجزای حیاتی را در کوره های بلند (تولید آهن)، کوره های اکسیژن پایه (فولادسازی) و کوره های قوس الکتریکی (بازیافت ضایعات) تشکیل می دهند. آنها همچنین تولید فلزات غیر آهنی از جمله آلومینیوم، مس و روی را امکان پذیر می کنند.
کوره های سیمان، مخازن ذوب شیشه و کوره های پخت سرامیک همگی به پوشش های نسوز تخصصی متکی هستند. هر کاربرد به خواص مواد منحصر به فردی نیاز دارد تا در برابر شرایط حرارتی و شیمیایی خاص مقاومت کند.
تاسیسات تولید برق از مواد نسوز در سیستم های دیگ بخار، گازسازها و نیروگاه های تبدیل زباله به انرژی استفاده می کنند. فناوری های نوظهور انرژی پاک همچنان نوآوری های نسوز را هدایت می کنند.
تحقیقات مداوم بر بهبود مقاومت در برابر شوک حرارتی، محافظت در برابر خوردگی و استحکام مکانیکی در دماهای بالا متمرکز است. مواد مهندسی شده با نانو به ویژه برای کاربردهای شدید امیدوارکننده هستند.
این صنعت در حال توسعه فرمولاسیون های سازگار با محیط زیست با کاهش اثرات زیست محیطی از طریق محتوای بازیافتی و روش های تولید کم مصرف است.
فناوری های نوظهور شامل پوشش های خود نظارتی با حسگرهای تعبیه شده و مواد خود ترمیم شونده است که قادر به ترمیم آسیب های حرارتی در حین کار هستند.
از آنجایی که فرآیندهای صنعتی محدودیت های دما را افزایش می دهند و مقررات زیست محیطی سخت تر می شوند، مواد نسوز همچنان به تکامل خود برای پاسخگویی به این چالش ها ادامه خواهند داد. نقش آنها در فعال کردن تولید مدرن امروزه به اندازه کوره های فلزکاری باستانی حیاتی است.